ต้าซ้อ...รอข้าก่อน

เพราะสมบัติลึกลับที่คุณปู่มอบให้ก่อนจากไป หานซงหยุนจึงตื่นขึ้นในนิยายไร้สาระเรื่องหนึ่งอย่างงง ๆ จากคุณหนูใหญ่หานที่ถูกเลี้ยงดูให้เติบโตอย่างดีกลายมาเป็นหานซื่อ สตรีร้ายกาจผู้เป็นภรรยาคนแรกของลาสบอส ช่วยสร้างปมให้เขาเป็นคนโหดเหี้ยม เจ้าแผนการและกระหายอำนาจ จนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อำนาจมาอยู่ในมือ

แต่สมบัติลึกลับนั่นก็ไม่ได้มีแต่เรื่องแย่เสียทีเดียว อย่างน้อยมันก็กลายมาเป็นมิติส่วนตัวอยู่ในห้วงจิตของเธอ ให้เธอใช้เก็บของ ปลูกพืชและอาศัยอยู่ในนั้นได้ด้วย

และนางโล่งใจที่สุดก็คือ นางทะลุมิติมาก่อนที่ตัวประกอบคนนี้ยังไม่ลงมือผูกปมในใจให้ตัวร้าย หานซงหยุนจึงตั้งใจจะเปลี่ยนเรื่องราวเสียใหม่ ดูแลพ่อลาสบอสและน้อง ๆ ให้มีชีวิตที่ดีจนถึงวันที่เขาไม่ต้องการนาง

เมื่อถึงเวลานั้นนางจะได้จากไปอย่างไม่ต้องหวาดระแวงว่าพ่อลาสบอสจะตามจองเวรสักที

แต่.....

พอถึงเวลานั้น เหตุใดบรรดาน้องชายหญิงของพ่อลาสบอสถึงได้แบกห่อผ้าตามนางมา ทั้งตะโกนเสียงดังไปทั่วหล้าว่า

“ต้าซ้อ... รอข้าก่อน”

เช่นนี้ล่ะ....ไม่นะ!!

หากพี่ชายพวกเจ้าเข้าใจผิดว่าข้าลักพาตัวพวกเจ้ามา เขาก็จะต้องตามจองเวรข้าเหมือนเดิมน่ะสิ

ซวยแล้ว ๆ .....คนจะซวย ใครก็ช่วยไม่ได้จริง ๆ